Pałac Sokół, który dzisiaj stoi na obszarze Parku Miejskiego (założonego w 1982 roku), powstał na miejscu wcześniejszego, warownego zamku, wzniesionego prawdopodobnie jeszcze przez Kazimierza III Wielkiego lub zaraz po jego śmierci. Zbudowano go na sztucznym nasypie, w miejscu, gdzie wcześniej najprawdopodobniej znajdowała się drewniana budowla. Uległ zniszczeniu w okresie najazdu Szwedów na miasto. Wraz z resztkami murów został rozebrany, a materiał z rozbiórki wykorzystano do budowy kamienic przy rynku i innych obiektów gospodarczych. Pod koniec XIX wieku teren wraz z ruinami przekazano powstałemu Towarzystwu Gimnastycznemu „Sokół”, (stąd dzisiejsza nazwa), które zainicjowało budowę pałacyku (1904-1906) według projektu Wincentego Koczarkiewicza. Po zakończeniu prac budowlanych obiekt stał się centrum życia mieszkańców Skawiny i drużyny sokolej. Skawińscy sokoli nie pozostali bezczynni w obliczu I wojny światowej. 26 sierpnia 1914 r., spod budynku „Sokoła” wyruszyła do Krakowa 25-osobowa drużyna ochotników pod dowództwem Alfreda Bieniasza, by zasilić legiony Józefa Piłsudskiego. W dwudziestoleciu międzywojennym działały tutaj teatr i kino, a w pobliżu funkcjonowała strzelnica. Po wojnie budynek był siedzibą klubu sportowego „Skawinka”, zaś po remoncie w latach 80. XX w. przeznaczono go na siedzibę Miejskiego Domu Kultury, z którego wykształciło się w 1992 r. Centrum Kultury i Sportu. Pałacyk jest ważnym miejscem na mapie kulturalnych działań podejmowanych na terenie Skawiny.
ue_footer