Zespół szkół Rolnicze Centrum Kształcenia Ustawicznego im. Franciszka Stefczyka.
Najstarsza szkoła rolnicza w Polsce.
Uroczyste otwarcie Szkoły Praktycznej Gospodarstwa Wiejskiego jako czteroletniej szkoły męskiej nastąpiło 20 czerwca 1860 r., ale pomysł jej utworzenia pojawił się dużo wcześniej, bo już w roku 1846 r., kiedy to Krakowskie Towarzystwo Gospodarczo-Rolnicze podjęło uchwałę o potrzebie założenia szkoły rolniczej na ziemiach krakowskich. Ulokowano ją w folwarku w Czernichowie, który wieczyście wydzierżawiono od wójta Rybnej Kadłubowskiego. Budynek systematycznie remontowano, rozbudowywano i unowocześniano. Tak samo działo się z budynkami gospodarczymi. Dokupywano również ziemię. W 1880 r. właścicielem Szkoły stał się Krajowy Sejm Galicyjski we Lwowie, który przekształcił ją w Trzyletnią Męską Krajową Średnią Szkołę Rolniczą, przyjmując za cel kształcenie rządców i administratorów folwarków. Od 1884 r. w nauczał tu Franciszek Stefczyk. Czterdziestu uczniów wzięło udział w walkach I wojny światowej. W 1922 r. Szkoła przeszła pod zarząd Ministerstwa Wyznań religijnych i Oświecenia Publicznego i pozostawała pod nadzorem Kuratorium Szkolnego Lwowskiego. W 1923 r. znów zmieniła nazwę. Tym razem na Państwową Średnią Szkołę Rolniczą kształcącą samodzielnych teoretycznie i praktycznie rolników. Absolwenci byli cenionymi kierownikami majątków ziemskich, nauczycielami szkół rolniczych, instruktorami rolnymi czy badaczami. W 1927 r. Szkoła zyskała sztandar ufundowany przez ucznia Mariana Nowakowskiego, a poświęcony przez arcybiskupa Adama Sapiehę. Niestety, po wojnie sztandar ten zaginął. W 1939 r. dyrektor otrzymał polecenie ewakuowania szkoły w okolice Sandomierza, ale już w 1940 r. rozpoczął się rok szkolny. Szkoła znów zmieniła nazwę na Państwową Wyższą Szkołę Rolniczą. Nauka trwała tu dwa lata, a nadzór sprawowały władze niemieckie. Ograniczono naukę przedmiotów humanistycznych, co nadrabiano tajnymi kompletami. Po wojnie, na mocy rozporządzenia Ministra Oświaty, otwarto męskie Państwowe Gimnazjum Rolnicze. Próbowano również stworzyć liceum leśne, ale to przetrwało tylko rok. W roku 1949 szkoła zmieniła się w koedukacyjną. Reforma szkolnictwa średniego przeprowadzona w 1951 r. sprawiła, że Szkoła zmieniła się najpierw w cztero- później w pięcioletnie technikum, którego zadaniem było przygotować kadry mające odegrać ważną rolę w socjalistycznej przebudowie rolnictwa. W kolejnych latach podejmowano próby tworzenia dodatkowych struktur takich jak Centrum Kształcenia Rolniczego, Policealne Studium Zawodowe, ale tego typu pomysły nie trwały zbyt długo. Zresztą zmiany klas, profili i typów szkół były dyktowane potrzebami zmieniającego się rynku pracy. Współcześnie w Szkole największą popularnością cieszą się następujące kierunki kształcenia: technik hodowca koni, technik hotelarstwa, technik weterynarii, technik ekonomista, technik handlowiec, technik rolnik, a w systemie zaocznym: liceum ogólnokształcące, opiekun medyczny, opiekun osoby starszej, technik administracji, technik rachunkowości i technik weterynarii.
Nie może być mowy o Szkole w Czernichowie bez gospodarstwa, jakim ta dysponuje. Gospodarstwo Pomocnicze od lat pełni funkcję warsztatu dydaktycznego praktycznej nauki zawodu dla młodzieży uczącej się zarówno w technikum rolniczym jak i w technikum agrobiznesu. Posiada 220 ha użytków rolnych, w tym 164 ha gruntów ornych, na których uprawia się: pszenicę, jęczmień, owies, kukurydzę na ziarno i na kiszonkę, rzepak. Głównym kierunkiem działalności jest produkcja mleka. W gospodarstwie funkcjonuje stajnia "Kopytko" oferująca naukę jazdy konnej.
Najstarsza szkoła rolnicza w Polsce.
Uroczyste otwarcie Szkoły Praktycznej Gospodarstwa Wiejskiego jako czteroletniej szkoły męskiej nastąpiło 20 czerwca 1860 r., ale pomysł jej utworzenia pojawił się dużo wcześniej, bo już w roku 1846 r., kiedy to Krakowskie Towarzystwo Gospodarczo-Rolnicze podjęło uchwałę o potrzebie założenia szkoły rolniczej na ziemiach krakowskich. Ulokowano ją w folwarku w Czernichowie, który wieczyście wydzierżawiono od wójta Rybnej Kadłubowskiego. Budynek systematycznie remontowano, rozbudowywano i unowocześniano. Tak samo działo się z budynkami gospodarczymi. Dokupywano również ziemię. W 1880 r. właścicielem Szkoły stał się Krajowy Sejm Galicyjski we Lwowie, który przekształcił ją w Trzyletnią Męską Krajową Średnią Szkołę Rolniczą, przyjmując za cel kształcenie rządców i administratorów folwarków. Od 1884 r. w nauczał tu Franciszek Stefczyk. Czterdziestu uczniów wzięło udział w walkach I wojny światowej. W 1922 r. Szkoła przeszła pod zarząd Ministerstwa Wyznań religijnych i Oświecenia Publicznego i pozostawała pod nadzorem Kuratorium Szkolnego Lwowskiego. W 1923 r. znów zmieniła nazwę. Tym razem na Państwową Średnią Szkołę Rolniczą kształcącą samodzielnych teoretycznie i praktycznie rolników. Absolwenci byli cenionymi kierownikami majątków ziemskich, nauczycielami szkół rolniczych, instruktorami rolnymi czy badaczami. W 1927 r. Szkoła zyskała sztandar ufundowany przez ucznia Mariana Nowakowskiego, a poświęcony przez arcybiskupa Adama Sapiehę. Niestety, po wojnie sztandar ten zaginął. W 1939 r. dyrektor otrzymał polecenie ewakuowania szkoły w okolice Sandomierza, ale już w 1940 r. rozpoczął się rok szkolny. Szkoła znów zmieniła nazwę na Państwową Wyższą Szkołę Rolniczą. Nauka trwała tu dwa lata, a nadzór sprawowały władze niemieckie. Ograniczono naukę przedmiotów humanistycznych, co nadrabiano tajnymi kompletami. Po wojnie, na mocy rozporządzenia Ministra Oświaty, otwarto męskie Państwowe Gimnazjum Rolnicze. Próbowano również stworzyć liceum leśne, ale to przetrwało tylko rok. W roku 1949 szkoła zmieniła się w koedukacyjną. Reforma szkolnictwa średniego przeprowadzona w 1951 r. sprawiła, że Szkoła zmieniła się najpierw w cztero- później w pięcioletnie technikum, którego zadaniem było przygotować kadry mające odegrać ważną rolę w socjalistycznej przebudowie rolnictwa. W kolejnych latach podejmowano próby tworzenia dodatkowych struktur takich jak Centrum Kształcenia Rolniczego, Policealne Studium Zawodowe, ale tego typu pomysły nie trwały zbyt długo. Zresztą zmiany klas, profili i typów szkół były dyktowane potrzebami zmieniającego się rynku pracy. Współcześnie w Szkole największą popularnością cieszą się następujące kierunki kształcenia: technik hodowca koni, technik hotelarstwa, technik weterynarii, technik ekonomista, technik handlowiec, technik rolnik, a w systemie zaocznym: liceum ogólnokształcące, opiekun medyczny, opiekun osoby starszej, technik administracji, technik rachunkowości i technik weterynarii.
Nie może być mowy o Szkole w Czernichowie bez gospodarstwa, jakim ta dysponuje. Gospodarstwo Pomocnicze od lat pełni funkcję warsztatu dydaktycznego praktycznej nauki zawodu dla młodzieży uczącej się zarówno w technikum rolniczym jak i w technikum agrobiznesu. Posiada 220 ha użytków rolnych, w tym 164 ha gruntów ornych, na których uprawia się: pszenicę, jęczmień, owies, kukurydzę na ziarno i na kiszonkę, rzepak. Głównym kierunkiem działalności jest produkcja mleka. W gospodarstwie funkcjonuje stajnia "Kopytko" oferująca naukę jazdy konnej.
