Lisieckie wyroby wikliniarskie – to tradycyjne rzemiosło Gminy Liszki, splecione witki wikliny zdobią nawet tarczę gminnego herbu. O ile wyplatanie wiklinowych koszy było od wieków znane na nadwiślańskich terenach, o tyle do rangi tradycyjnego rzemiosła Liszek, plecionkarstwo urosło dopiero po otwarciu szkoły wikliniarskiej, którą utworzono w 1874 roku w Ściejowicach. Oferta doskonalenia i nauki wikliniarstwa skierowana została początkowo do miejscowych chłopów oraz ich dzieci i była wyrazem wsparcia dla tej grupy społecznej. Bardzo szybko działalność szkoły ewoluowała, przyczyniając się również do rozwoju lokalnych centrów rzemieślniczych na terenie całej gminy. Wytwarzanym towarem nie były już tylko zwykłe kosze wiklinowe. Malowane, lakierowane i ozdabiane taśmami wyroby stawały się coraz bardziej znane i trafiały w gusta coraz bardziej wymagających klientów. Rzemieślnicy obszaru zaczęli prezentować swoje wyroby na wystawach w Krakowie i Lwowie. Z czasem produkcja wyrobów z wikliny skoncentrowała się na terenie Ściejowic, Jeziorzan i Rącznej. W grudniu 1930 roku mieszkańcy Rącznej założyli Spółdzielnię Koszykarską, która prężnie się rozwijała, umacniając swoją pozycję na rynku. Niestety, przekształcenia spółdzielczości w czasach PRL przyczyniły się do jej zamknięcia. Jednak tradycja wikliniarstwa przetrwała do dnia dzisiejszego, a organizowane co roku Dni Wikliny należą do jej z głównych imprez Gminy Liszki.
ue_footer