„Mały kościółek” czyli kościół poszpitalny Najświętszej Marii Panny w Skawinie.
Kościołek jest murowany, orientowany, jednonawowy i zamknięty półkolistą absydą od wschodu. Od zachodu przylega doń niewielka kruchta. Dach pokryto czerwoną dachówką. Na kalenicy nawy wznosi się blaszana sygnaturka zwieńczona cebulastym hełmem, zaś na dachu kruchty- wieżyczka. Wnętrze nakryte jest stropem. Cała świątynia została otynkowana i opięta przyporami. Świątynia wyposażona jest bardzo skromnie. Uwagę przykuwa barokowy ołtarz z XVII w. z obrazem „Ukrzyżowanie” z ok. 1570 r. W kompozycji, w której dominują trzy krzyże, zastosowano ciekawy sposób przedstawienia postaci łotrów, których powykręcane ciała mocno kontrastują ze spokojnie zwisającym ciałem Jezusa. U stóp krzyża zgromadził się tłum, a wśród przedstawionych postaci wyróżnia się omdlewająca, podtrzymywana przez św. Jana, Maryja. Cała scena rozgrywa się na tle pejzażu Jerozolimy. Z wyposażenia zwraca jeszcze uwagę ozdobny tron celebransa. Ściany zdobią XIX-wieczne polichromie.
Nie jest znany dokładny czas powstania kościółka, ponieważ najstarsze pisane źródła pochodzą dopiero z XVII w. Na pewno pełnił funkcję kościoła szpitalnego i był położony za murami miasta. Szpital założono tu dużo wcześniej, bowiem nadanie na jego rzecz uczynił opat tyniecki, Michał Skawinka w 1471 r.
Kościołek jest murowany, orientowany, jednonawowy i zamknięty półkolistą absydą od wschodu. Od zachodu przylega doń niewielka kruchta. Dach pokryto czerwoną dachówką. Na kalenicy nawy wznosi się blaszana sygnaturka zwieńczona cebulastym hełmem, zaś na dachu kruchty- wieżyczka. Wnętrze nakryte jest stropem. Cała świątynia została otynkowana i opięta przyporami. Świątynia wyposażona jest bardzo skromnie. Uwagę przykuwa barokowy ołtarz z XVII w. z obrazem „Ukrzyżowanie” z ok. 1570 r. W kompozycji, w której dominują trzy krzyże, zastosowano ciekawy sposób przedstawienia postaci łotrów, których powykręcane ciała mocno kontrastują ze spokojnie zwisającym ciałem Jezusa. U stóp krzyża zgromadził się tłum, a wśród przedstawionych postaci wyróżnia się omdlewająca, podtrzymywana przez św. Jana, Maryja. Cała scena rozgrywa się na tle pejzażu Jerozolimy. Z wyposażenia zwraca jeszcze uwagę ozdobny tron celebransa. Ściany zdobią XIX-wieczne polichromie.
Nie jest znany dokładny czas powstania kościółka, ponieważ najstarsze pisane źródła pochodzą dopiero z XVII w. Na pewno pełnił funkcję kościoła szpitalnego i był położony za murami miasta. Szpital założono tu dużo wcześniej, bowiem nadanie na jego rzecz uczynił opat tyniecki, Michał Skawinka w 1471 r.
