Dwór klasycystyczny w Ściejowicach
Historia Ściejowic łączy się z rodem Toporzyków-Tenczyńskich, którzy po utracie Tyńca osiedlili się w Morawicy. Nazwa wsi pochodzić może od imienia Sieciech (Sieciechowice, Ściejowice), często występującego w tej rodzinie. Do rozbiorów Polski właścicielem wsi było opactwo tynieckie, później Ściejowice zmieniały właścicieli: w połowie XIX w. należały do Antoniego Lipczyńskiego oraz do Maksymiliana Machalskiego.
Obiekt, doskonały przykład klasycznego dworku polskiego, zbudowany został w pierwszej połowie XIX wieku, a w latach 1988-1991 został gruntownie wyremontowany. Budynek jest parterowy, z kolumnowym gankiem, nieopodal niego zachował się fragment parku krajobrazowego z przełomu XVIII i XIX. W sąsiedztwie dworu zachowały się budynki gospodarcze: stelmacharnia, czworak, oficyna i stajnia.
Dwór w Ściejowicach został do rejestru zabytków nieruchomych Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Krakowie.
