Pierwsze pisane wzmianki o Krzęcinie pochodzą z 1254 r., kiedy to książę Bolesław Wstydliwy potwierdził nadanie tejże wsi wraz z karczmą, lasem i łąkami dla klasztoru Norbertanek w Zwierzyńcu pod Krakowem. W tym dokumencie Krzęcin funkcjonuje jako Kozanczin. Mimo zakusów różnych osób na te ziemie (Krzęcin i Facimiech), aż do pierwszego rozbioru Polski w 1772 r. pozostawały one w rękach klasztoru.
Po rozbiorze Krzęcin należał do austriackiego skarbu państwa, od którego w 1795 r. odkupił go Marcin Alojzy Haller, zaś jego potomkowie dzierżyli go aż do wybuchu I wojny światowej, kiedy posiadłość została rozparcelowana i częściowo wykupiona przez chłopów.
Będąc w Krzęcinie, warto zobaczyć drewniany kościół znajdujący się na Szlaku Architektury Drewnianej, odwiedzić izbę regionalną (tuż przy kościele) oraz skosztować krzęcińskiego chleba wypiekanego
w miejscowej piekarni. Warto też zatrzymać się przy urokliwych przydrożnych kapliczkach.
Po rozbiorze Krzęcin należał do austriackiego skarbu państwa, od którego w 1795 r. odkupił go Marcin Alojzy Haller, zaś jego potomkowie dzierżyli go aż do wybuchu I wojny światowej, kiedy posiadłość została rozparcelowana i częściowo wykupiona przez chłopów.
Będąc w Krzęcinie, warto zobaczyć drewniany kościół znajdujący się na Szlaku Architektury Drewnianej, odwiedzić izbę regionalną (tuż przy kościele) oraz skosztować krzęcińskiego chleba wypiekanego
w miejscowej piekarni. Warto też zatrzymać się przy urokliwych przydrożnych kapliczkach.
