Kościół w Woli Radziszowskiej to budowla drewniana, wykonana z drewna modrzewiowego. Świątynia została wzniesiona na planie prostokąta (nawa jest niemal kwadratem) z węższym, trójbocznie zamkniętym prezbiterium i wieżą w części zachodniej. Do prezbiterium od strony północnej przylega zakrystia, zaś od wschodu Ogrojec. Nawa i prezbiterium nakryte są stromym, jednokalenicowym dachem i pokryte gontem, który pokrywa również hełm wieży. Cała budowla oszalowana jest pionowymi deskami. W bryle kościoła dominuje kwadratowa, nakryta ostrosłupowym hełmem, wieża. Jej ściany są lekko pochylone, aby lepiej mogły znosić drgania powstałe podczas dzwonienia. Na kalenicy góruje blaszana sygnaturka zakończona ażurową latarnią i cebulastym hełmem. Kościół otaczają dostojne drzewa i urokliwe drewniane ogrodzenie.
W wyposażeniu kościoła elementem przyciągającym największą uwagę jest ołtarz główny z 2. poł. XVII w. Na mensie o kształcie sarkofagu stoją cztery korynckie kolumny otaczające obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Nad obrazem umieszczono glorię z gołębicą Ducha Świętego, a obok niej anioły i wazony ze słonecznikami. Najcenniejszym elementem ołtarza jest obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem datowany na 1460 r. namalowany na desce lipowej w jednej z krakowskich pracowni. Długie lata oryginalny obraz był przykryty drewnianymi, pozłacanymi sukienkami, spod których widać było jedynie twarze Marii i Dzieciątka.
Boczne ołtarze pochodzą z 1636 r. Są bliźniaczo podobne, bogato zdobione m.in. głowami aniołów, winoroślą, ornamentami. W każdym umieszczono po trzy obrazy. W lewym są to: u dołu scena Zwiastowania, w centralnej części Chrystus Ukrzyżowany z Jerozolimą w tle (obraz jest wzorowany na XII-wiecznej rycinie Rubensa). Nad nim widnieje obraz Archanioła Michała, wokół którego stoją rzeźby św. Kazimierza i św. Floriana. W zwieńczeniu przedstawiono postać Jana Chrzciciela. Drugi z ołtarzy zawiera u dołu Pokłon Trzech Króli z 1636 r., w centrum świętą Annę z Marią, dzieciątkiem Jezus, św. Józefem i św. Joachimem. W górnej części ołtarza przedstawiono św. Marcina, a po jego bokach św. Wojciecha i św. Stanisława. Ołtarz wieńczy figura Chrystusa.
Jednym z najstarszych elementów wyposażenia świątyni jest późnogotycki XVI-wieczny krucyfiks umieszczony na belce w łuku tęczy. Warto też zwrócić uwagę na XVIII-wieczną kamienną chrzcielnicę, na której pokrywie przedstawiono scenę chrztu Chrystusa, a całość zwieńczono rzeźbą pelikana karmiącego młode własną krwią. Z XVIII w. pochodzi barokowa ambona, a z ok. 1700 r. bogato zdobione organy. W kościele zachowały się XIX-wieczne ławki oraz XVIII lub XIX-wieczny fotel celebransa z nogami w kształcie lwich łap, lwimi głowami w oparciach rąk oraz wolutami w zwieńczeniu. Na ścianach i suficie kościoła można zobaczyć bogatą polichromię ornamentalną i figuralną z 1893 i 1911 r. Na ścianach widnieją postacie apostołów, zaś na suficie prezbiterium Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny otoczone medalionami z tajemnicami różańca, zaś na suficie nawy scena Przemienienia Pańskiego na górze Tabor.
Warto obejrzeć wnętrze kościoła. Jest to możliwe także przez internet, dzięki uprzejmości p. Szymona Madeja na stronie Panorama. Jeżeli strona nie otworzy sie poprawnie, to należy zainstalować jeden z programów: DevalVR, QuickTime lub Flash - szczegóły na stronie publikującej panoramę.
Kościół znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej
W wyposażeniu kościoła elementem przyciągającym największą uwagę jest ołtarz główny z 2. poł. XVII w. Na mensie o kształcie sarkofagu stoją cztery korynckie kolumny otaczające obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Nad obrazem umieszczono glorię z gołębicą Ducha Świętego, a obok niej anioły i wazony ze słonecznikami. Najcenniejszym elementem ołtarza jest obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem datowany na 1460 r. namalowany na desce lipowej w jednej z krakowskich pracowni. Długie lata oryginalny obraz był przykryty drewnianymi, pozłacanymi sukienkami, spod których widać było jedynie twarze Marii i Dzieciątka.
Boczne ołtarze pochodzą z 1636 r. Są bliźniaczo podobne, bogato zdobione m.in. głowami aniołów, winoroślą, ornamentami. W każdym umieszczono po trzy obrazy. W lewym są to: u dołu scena Zwiastowania, w centralnej części Chrystus Ukrzyżowany z Jerozolimą w tle (obraz jest wzorowany na XII-wiecznej rycinie Rubensa). Nad nim widnieje obraz Archanioła Michała, wokół którego stoją rzeźby św. Kazimierza i św. Floriana. W zwieńczeniu przedstawiono postać Jana Chrzciciela. Drugi z ołtarzy zawiera u dołu Pokłon Trzech Króli z 1636 r., w centrum świętą Annę z Marią, dzieciątkiem Jezus, św. Józefem i św. Joachimem. W górnej części ołtarza przedstawiono św. Marcina, a po jego bokach św. Wojciecha i św. Stanisława. Ołtarz wieńczy figura Chrystusa.
Jednym z najstarszych elementów wyposażenia świątyni jest późnogotycki XVI-wieczny krucyfiks umieszczony na belce w łuku tęczy. Warto też zwrócić uwagę na XVIII-wieczną kamienną chrzcielnicę, na której pokrywie przedstawiono scenę chrztu Chrystusa, a całość zwieńczono rzeźbą pelikana karmiącego młode własną krwią. Z XVIII w. pochodzi barokowa ambona, a z ok. 1700 r. bogato zdobione organy. W kościele zachowały się XIX-wieczne ławki oraz XVIII lub XIX-wieczny fotel celebransa z nogami w kształcie lwich łap, lwimi głowami w oparciach rąk oraz wolutami w zwieńczeniu. Na ścianach i suficie kościoła można zobaczyć bogatą polichromię ornamentalną i figuralną z 1893 i 1911 r. Na ścianach widnieją postacie apostołów, zaś na suficie prezbiterium Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny otoczone medalionami z tajemnicami różańca, zaś na suficie nawy scena Przemienienia Pańskiego na górze Tabor.
Warto obejrzeć wnętrze kościoła. Jest to możliwe także przez internet, dzięki uprzejmości p. Szymona Madeja na stronie Panorama. Jeżeli strona nie otworzy sie poprawnie, to należy zainstalować jeden z programów: DevalVR, QuickTime lub Flash - szczegóły na stronie publikującej panoramę.
Kościół znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej
